اگر می دانستم مهمان چند ماهه منی،اگر می دانستم می روی وبازگشت به دیر گاهی می انجامد،پروانه وار می رقصیدم گرد شمع وجودت و تا اخرین نفس هستی بوسه بر پیشانی بلندت می زدم.در این غروب دلگیر اگر تو بخواهی این قطرات شور را به پرنده مبدل میکنم تا در اسمان ابی به پرواز درایند. از دل سوخته ام تا قلب شکسته و مملو از عشقم فاصله ایست به نازکی دندانه سرنوشت، مقطعی است به کوچکی نقطه خاطره،زندگی بر اساس همین خاطره ها و فراز و نشیب ها بوجود امده است و سعادت از ان کسی است که محطاطانه از فراز ها بالا رفته و اهسته از نشیب ها فرود اید.در بیکران زمان در نهان گل های وجودت سرگردان و حیران به انتظار لحظه ای هستم که دوباره نگاهم در نگاهت گره خورد و به ان زمان فکر می کنم که چگونه می توانم قلبم را از تو جدا کنم ای مهربان فراموشم مکن که لحظه ای بی تو خواهم مرد.

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: